Wystarczy przejechać kilka, kilkanaście kilometrów po naszych drogach żeby zobaczyć pierwsze osoby z tą przypadłością, która mnie osobiście przeraża, choć muszę przyznać, że i w pewnym stopniu fascynuje.

Pozwólcie, że wyjaśnię na przykładach.

Nie dalej jak wczoraj podczas krótkiej wycieczki motocyklem na trasie Warszawa-Nowy Dwór Maz. - Warszawa, w drodze powrotnej postanowiliśmy z żoną zjechać z modlińskiej na stację benzynową. Tak się składa, że zjazd przecina droga dla rowerów po której akurat poruszał się rowerzysta. Spokojnie zwolniłem żeby przepuścić rowerzystę i kiedy już droga była wolna poturlaliśmy się w swoją stronę. Co w tym ciekawego? Otóż to, że rowerzyście nie przyszło do głowy choćby ruszyć głową w stronę ulicy, żeby upewnić się, że nic go nie dogania i nie będzie przecinało jego drogi. Może łypnął szybko i nie zauważyłem - myślę sobie...

- Widziałeś? Nawet się nie obejrzał. - to moja żona z siedzenia co-pilota potwierdza moją obserwację.

Ha! Więc mnie oczy nie mylą.

Postanowiłem to rozważyć lejąc do baku kolejne litry (ciepło jest, wszystkim się pić chce, tylko dlaczego moto nie jest łaskawe gustować w nieco tańszym napoju jabłkowym?). Doszedłem do wniosku, że to musiała być osoba cierpiąca na jakieś schorzenie górnej części kręgosłupa, a może najzwyczajniej człowieka przewiało. Przecież nikt zdrowy na ciele nie zrezygnowałby z tak prostej czynności jaką jest rozejrzenie się na boki w celu upewnienia się czy nic nie nadjeżdża, a zwłaszcza rowerzysta który podobnie do motocyklisty nie ma kontrolowanych stref zgniotu.

Po kolejnej chwili zastanowienia (litry lecą, portfel powoli kieruje się w głąb nogawki) mam przebłysk wspomnienia kierowcy samochodu z tą samą przypadłością...
Okolice Ronda Zesłańców Syberyjskich, jezdnia w kierunku Włoch, tuż za pierwszymi światłami które mają pomóc autobusom na włączenie się do ruchu. W tym miejscu pasy robią taki mały myk w prawo. Jadę swoim pasem, kierowca obok mnie swoim... jedzie prosto. Zdążyłem przyhamować i strąbić delikwenta. I co? I nic. Nawet nie drgnął. Pewnie jechał z uchylonym oknem i też mu kark przewiało.

Przeciągające się lanie benzyny przywołało jeszcze wiele takich wspomnień. Czas kończyć tą nierówną walkę z dystrybutorem wysokooktanowej, wyciągnąć pistolet z wlewu i jakieś wnioski z obserwacji.

Są one następujące.
W kraju panuje epidemia nieznanej zarazy. Czy to bakteria, czy wirus, który przemknął pod czujnym okiem sanepidu, czy też inna gadzina? Nie jest to przedmiotem tego badania. Stwierdzono jednak, iż powoduje groźne w skutkach zesztywnienie karku uniemożliwiające jakiekolwiek ruchy głową w osi poziomej u osób dotkniętych tą przypadłością. Jednostki u których stwierdzono występowanie w.w. zjawiska nie są w stanie poruszyć głową nawet pod groźbą odniesienia ciężkich obrażeń ciała lub śmierci.

Leczenie - nieznane.

Zalecane postępowanie.
Unikać jazdy równoległej do pojazdu kierowanego przez osobę u której występują objawy upośledzenia czynności ruchowych karku. Zaleca się również pozostawanie w zasięgu pola widzenia wynikającego z samego tylko ruchu gałek ocznych.
W przypadku braku możliwości zastosowania powyższego, należy w pełni wykorzystując własną zdolność ruszania głową zastąpić ruchy osób niezdolnych do tej czynności.

P.S.
Poruszam się zarówno rowerem, motocyklem jak i samochodem. Dla jasności absolutnej, nie jestem uprzedzony (tak mi się wydaje) w stosunku do żadnej z grup użytkowników dróg. Po prostu staram się uprzedzać ich zachowania ;)